Cricial Access Vroemmmmm

‘Hee het regent,’ zei Edwin. Nu regende het nogal veel gisteren, dus het had best gekund, maar in dit geval was het mijn laptop. Of eigenlijk, de ventilator van mijn supersonische laptop. De regen nam toe, ging over in het landen van een helikopter. En hoewel alle jongetjes in het huishouden dat zeer motiverende geluiden vonden was ik toch minder gelukkig. Ik zag me al zitten op de studio, waar tegenwoordig best wat mensen rondhangen, met mijn nieuwe straaljager. Maar ik zocht op hoe je er iets aan kon doen, ik vond een methode, zette hem aan, typte verder.
En toen ’s avonds, terwijl ik heerlijk een verhaal zat te schrijven, echt in de flow, jeweetwel, dat toppunt van prettig en aangenaam, de woorden glijden als lava naarbuiten – toen hield ie ermee op. Foutmelding. Computer ging uit, weer aan; geen vuiltje aan de lucht. En ook geen tekst meer. Die was weggespoeld, sissend in de zee die na al die regen natuurlijk was ontstaan – verdwenen.
Dus straks pak ik deze laptop weer in, zo mooi, ik hou al een beetje van m. En dan krijg ik een nieuwe. Dezelfde, maar dan met hopelijk minder lawaai. En dan ga ik m weer proberen te vertrouwen. En anders mag Milo hem mee naar school ‘vroemmmmm’.

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.