Huizenjacht
Aanstaande maandag mag ik een (huur)huis bezichtigen. Een HUIS. Geen boot, maar echte huur in Amsterdam en dan voor onbepaalde tijd enzo. Of ik dat huis ook krijg is nog een tweede, ik moet al mijn papieren op orde hebben (en dat heb ik, maar vinden zij dat ook?). En het zit boven een café, dus misschien is dat wel heel afschuwelijk.
Ik kon er niet van slapen vannacht. Op een gegeven moment groeit zo’n boot aan je vast, of dat nou de ene of de andere boot is. Dan word je dus ook in je eigen hoofd iemand die op een boot woont. Er is ook iets met dat rare gevoel dat ‘kleine gezinnen’ – zoals mijn posse volgens Amsterdam heet – worden geacht de stad uít te gaan. Niet de binnenstad in. En dit huis is op de Haarlemmerdijk, binner kan bijna niet.
Dat baart me dan ook weer zorgen, want druk enzo en dat zijn we allemaal niet zo gewend, wij bootjesmensen. Mijn zonen hebben zelfs nog nooit in een huis gewoond, in welke binnenstad dan ook. Zo raasde mijn hoofd door de nacht en zo raast het nog steeds, dus ik deel het even met jullie en grijp dan wat discipine om geld te gaan verdienen, want dat is ook wat dit hoofd van dit kleine gezin moet doen; de zeilen blijven bijzetten.
Succes, hoop dat het het plekje is waar je wilt zijn met de posse.