In de nacht komt het onweer. Het rent over de zee. Het duurt niet lang, een minuut of tien, genoeg om me wakker te krijgen. Ik staar naar de lichtshow, deze derde nacht van onze moeder-zoon vakantie. Woek verlegt een been, zucht, slaapt verder.
In de ochtend volgt de wind. De golven worden alsmaar hoger.
‘We gaan straks even langs het strand lopen!’ zeg ik verlangend.
Woek kijkt me verbijsterd aan.
Ik vroeg mijn vader of het mocht, schrijven over hem, de komende tijd. Om het leegruimen van het huis bij te houden, om de tijd bij te houden. ‘Het gaat over jou, maar ook over mij, en hoe het voelt,’ zei ik. En ik dacht: over dat ik ooit wegliep, dat ik dat huis wat…
Elke avond werk ik mijn powerpoint bij. Omdat ik ‘vrolijk’ had staan bij ‘zielige’ muziek. Omdat ik meer plaatjes nodig had. Omdat ik nieuwe vragen verzon. Ik krijg tips onderweg van door de wol geverfde docenten, en af en toe ontstaan onderlinge discussies over goeie boeken. Vandaag had ik bovendien een lieve school, dat hielp…
Ze denken bij school natuurlijk; weet je wat, straks met de vakantie krijgen al die ZZP-ende ouders het lekker druk met kinderen thuis enzo, gaan we ze nu al helpen oefenen. Studiedagen, sportdagen, sportexamens, borrels, hoe doen mensen dat?! En dat je het dan zelf erger maakt. Ik had me, luisterend naar mijn ontaarde moedergevoelens,…
Even voor de goede orde; mijn vorige bericht over gitaren en handpoppen in combinatie met kinderboekenschrijvers was niet tegen jullie hè, gitaargebruikende medekinderboekenschrijvers. Het was een persoonlijke overpeinzing over hoe ik me tot een school, tot een klas, tot kinderen wil verhouden. Ik heb niets tegen gitaren, sterker nog, was ik een handpop, dan wilde…
