Vergelijkbare berichten
De moed der lente
Buiten peddelen twee zwaantjes achter hun vader aan, de meerkoeten hebben 8, nee 7, nee nog maar 6 kleine giertjes. Binnen maak ik me klaar om mijn eigen vader op te zoeken, die in zijn tehuis geen tv heeft, althans, geen aangesloten tv. Alles wat er te zeggen valt bevindt zich onder de oppervlakte. Aan…
Rugaanrug
Om 12 uur kwam Funda met haar schaar en een kleed. Milo was niet bang, hij had er zin in. Vier vlechten van zijn hoofd af, heel even een bob wat hem meer dan ooit op een meisje deed lijken. Mete, zijn schoolvriendje, zoon van Funda, had het erover hoe vaak invalleerkrachten dachten dat hij…
Slagveld
Mijn ouderlijk huis is zo’n beetje verkocht en gisteren werd er door mijn vader voor getekend in zijn tehuis. Het had ook digitaal gekund, maar dat soort dingen moet je bedekken met taartjes vind ik, of op zijn minst begieten met koffie. Het tekenen was al een uitdaging, omdat mijn vaders handschrift is gekrompen. Zacht…
Naar links afwijken maar het corrigeren
Mijn vader heeft nieuwe oren en nieuwe wielen. Een coole uitvinding die wielen, ze zitten aan zijn gewone rolstoel en dan moet je wel duwen, maar pakken die wielen je intentie op, net als een elektrische fiets. Alleen is mijn vaders intentie dankzij zijn herseninfarct hard rechts, zacht links, dus rijdt hij steeds bijna tegen…
En weer terug
De eerste dag dat ik weer in Nederland wakker werd was ik verrast: er zat geen gevoel voor tijd in me. Niet dat ik me daar normaal zo bewust van ben, maar de afwezigheid ervan merkte ik wel: was het drie uur, zeven uur, elf uur? Ik had geen idee. Het gaf niet: de…
Gemist
Ik maakte net deze foto, de weerspiegeling van mezelf in de ruit van mijn studio, waar ik net binnenkwam, Milo naar school, die blije opluchting omdat er opeens een vrijwel rimpelloze dag voor me ligt, met weliswaar stomme klusjes als adminstratie, maar toch, helemaal van mij, pas in de avond onderbroken door zoet kindergeregel in…