Recensie Kip op je Kop in Het Parool
Of lees het, (met betaalmuur) hier
Ik had dikke zachte sokken gekocht om de wereld vandaag, om te beginnen bij mijn voeten, wat warmer te maken. Ze werden gisteravond direct geconfisqueerd. Zo gaat dat met zachte warme dingen, er zijn altijd wezens die ze meer nodig hebben dan ik. Soms moet je die wezens dat gunnen.
Ik overweeg een digitale agenda, maar kan me niet goed voorstellen waar ik mijn afspraken laat, als ik ze maak aan de telefoon en niet bij de computer ben. Dan roepen we tijden, dan zeg ik; dat zoek ik even op, en dan hou mijn agenda dus tegen mijn oor. Verder is hier veel stilte tussen…
Ik had een stokbrood bij me, misschien dat het daardoor kwam. Het stak half uit mijn rugzak, type canvas/hippe jongen met baardje. De rugzak, niet het stokbrood. Ik liep ermee door het DeLaMar, omdat daar het boek dat ik grotendeels had geschreven, werd gepresenteerd ter ere van vijftien jaar VandenEnde Foundation en vijf jaar DeLaMar. Ik had…
Het is lastig om beslissingen te nemen die niet helemaal van jou zijn. Het huis van mijn vader is allereerst van hem. Maar hij woont er niet meer, en de broeken met knopen, de mooie blousen; hij gaat ze waarschijnlijk niet meer dragen. Waar laat ik ze dan? Net als de sieraden van mijn moeder….
Ik zit in de Orangerie, thuisbasis van festivalmedewerkers. Er komt een kind op een step voorbij, iets verderop heeft de masseur die ik net interviewde haar massagetafel uitgeklapt. Maar om tijdens zo’n interview nou meteen te boeken is ook weer zo wat. Later dus, dit festival duurt nog wel even. Gewoon nog wat schouderspanning opsparen,…
We zijn op weg naar Parijs met de Thalys. Milo, Aran en ik. Ik heb nog nooit in de Thalys gezeten, we gaan hárd, Antwerpen en Brussel vliegen voorbij, niet dat we kijken, want ik heb de jongens verleid met ongelimiteerd schermpje kijken, en zelf zit ik te schrijven. Naar het Zuiden! Met de trein!…