En nog iets
Bijna had ik dit bericht nooit geschreven omdat ik tijdens het openenen van mijn website opeens door alle instellingen draafde, op zoek naar de installatie van een RSS feed (niet gevonden nog). Ik wil ook een nieuwe voorpagina, een landingspagina, waar de verschillende bezoekers, kinderen, leerkrachten, studenten, liefhebbers, sneller de juiste pagina vinden. Milo kan dan de tekeningen erbij maken, bij die landingspagina, ik zie het al vaag voor me, als zo’n lampje in de verte. Milo ook, want ik vroeg het hem in het vliegtuig al, een paar dagen terug. In die verte flakkeren nog wel meer lampjes trouwens, want ik weet niet of jullie dat ook hebben, maar ik raak op vakantie altijd vervuld van allemaal ‘oh ja’ doelen. Soms is het werk, dit keer waren het vooral extra’s. Website verbeteringen, levensinrichting (van ‘nieuwe kopjes’ tot ‘nieuw huis’). Doelen die in een ver land opeens heel makkelijk lijken, en zo logisch ook. Verziendheid werkt vast ook zo, want nu, terug in Nederland, voelt het alsof ik, als ik niet snel ben, al die doelen weer kwijtraak aan de tijd, aan dringender bezigheden, aan in leven zijn. Des te belangrijker dus om die bijzaken aandacht te geven en me niet te laten afleiden door datzelfde Hollandse leven – o ja, straks mijn ‘op reis’ bericht in mijn mailbox uitzetten – nu ik het nog kan zien, nu ik dankzij de jetlag om zes uur wakker ben, nu ik nog begrijp hoe het voelde, ik ren al, op weg naar die lichtjes, hoe moeilijk kan het zijn en o ja, ik wil weer op reis, een maand schrijven ergens, ik moet geld verdienen om dat voor elkaar te krijgen, of zou er een residentie voor alleenstaande moeders zijn die rekening houdt met kinderen (nog nooit ergens gezien – is dat een onderzoek waard?). Want dat denk ik ook altijd als ik weer terug ben: dat ik weer weg wil, dat het mijn schrijven zou helpen. Beetje rust. RSS feed dus. En er was nog iets, en nog iets. En nog iets.