zwabbert door de nacht
|

zwabbert door de nacht

Mijn hoofd dat zich niet leeg laat denken. Over meningen en waarom die altijd ergens tegen zijn. Waarom ze gelijk staan aan roepen dat de anderen het mis hebben. Dat ze stom zijn. Stomme piemels hebben. Zelfs al hebben ze die niet. Dat soort meningen. Waardoor ik steeds denk dat ik moet roepen, harder moet…

Roekeloos bloeiende

Roekeloos bloeiende

We hebben een narcis. Als bol van sinterklaas gekregen. In december braaf in de grond gestopt. ‘Hij weet zelf wanneer het lente is,’ zei mijn moeder nog. Blijkbaar was het dat gisterochtend. Zo enorm dapper vind ik dat dan. Zo enorm dom tegelijk. Gewoon door de vries heen groeien, en bloeien ook nog. Een beetje als poezen…

De dag erna

De dag erna

We waren naar het bos gegaan. Dat kan tegenwoordig, er is een pontje. In het bos liepen we een rondje. Milo zat in de buggy, waar hij nooit in zit, dus dat was de attractie op zich. Omdat hij laat naar bed was gegaan, wilde hij alleen dat ik hem duwde. Ik zei steeds: ‘Goed Milo,…

Kudde in een warenhuis

Kudde in een warenhuis

We dwalen door de resten van het jaar, als door de uitverkoop van een groot warenhuis. Een stukke kerstbal, een restje chocola (dat eten we op). Er komen dingen. Enge dingen, een scan voor mijn moeder over kanker, leuke dingen, onderzoek naar digitaal schrijven, nieuwe projecten. Ondertussen wiebelt de wereld. En ieder jaar zijn we als die…

DE BEURS

DE BEURS

We rijden door ondergelopen Lake District als de telefoon gaat. Een nummer uit Amsterdam. Ik herken het nummer, maar vaag. We zijn net bezig met haarspeldbochtjes naar links. Vlakbij het hotel gaat de telefoon weer. Het is het Letterenfonds. IK HEB DE BEURS GEKREGEN. Tussen de schapen in een drassig weiland praat ik over verhalen en internet, over beelden…

hnnng zmmm wehmmm

hnnng zmmm wehmmm

  Als ik wil stofzuigen roept Milo altijd: ‘ik doen!’ en grijpt de stofzuiger. Wat leuk is natuurlijk, maar ook onhandig, want even later ligt de zuiger eenzaam te ronken en is meneer alweer een toren aan het bouwen. Daarom heb ik eilandjes van korrels in de boot. Op plekken waar Milo nooit komt, die ik…

Heeft zaken aan haar hoofd

Vanavond ga ik naar de première van Under my Skin van Isabelle Beernaert in Den Haag (heb haar geïnterviewd dus kreeg een invite) en de dresscode is ‘gala in natural colours’. Aangezien ik niet op die rode loper hoef maar toch graag gehoorzaam ben, ga ik mijn keifijne nieuwe kamelige Frye laarzen aantrekken en een…

Spierpijn

Spierpijn

Zo zit ik in een lege boot, beide jongetjes zijn net de straat uitgereden. Woek spijbelt een dagje bij zijn oma. Of nee, hij heeft heel erg spierpijn en heel erg zijn best gedaan, dus eigenlijk wel recht op een dagje rust (zegt hij zelf). Milo gaat naar de paardjes. Dat betekent dat ze laat thuiskomen,…